1993 yılında şimdi oturduğumuz apartmana taşınınca en sevdiğim ve en çok ziyaret ettiğim komşumuzdu,Pakize Teyze.Biraz önce başka bir komşumuzdan vefat ettiğini öğrendim.Kızı Rezzan Abla da bir kat üstünde oturuyor olduğundan hemen onlara indim başsağlığı dilemeye.
Pakize teyze bir iki yıldır Aydında kalıyordu.Zaten o zamanda çok üzülmüştüm,bir daha göremeyeceğim diye...
75-80 yaşlarında bir bedende 18 yaşında bir ruh.Heyecanlı,romantik,zeki bir insandı.Okumayı ve bulmaca çözmeyi çok severdi.Onunla en çok kitaplardan konuşur,güncel olayları tartışırdık.Aramızdaki yaş farkının hiç önemi yoktu.
Diğer komşularla çok gidip gelmezdim ama Pakize Teyze felç geçirdiği için evden çıkamıyor,sıkılıyordur diye onu sık sık ziyaret ederdim.Onunla konuşurken sıkıntılarımı unutur,kendimi başka bir dünyada hissederdim.
Bugün vefat ettiğini öğrenince kendimi bomboş hissettim.Zaten son zamanlarında unutkanlık başlamış,biraz önce söylediğini unutur hale gelmişti.Yaşlılık sonuçta herkesi ele geçiriyor.
Sevgili Pakize Teyzem,herşeye rağmen seni tanımak,sohbet etmek,bilgilerinden yararlanmak çok güzeldi.Nur içinde yat!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder